Inmiddels zijn we alweer een week in Nederland. Het goede weer hebben we helaas niet meegenomen, maar we zullen het ermee moeten doen. Even terug naar vorige week dinsdag.
We konden tot 13.00 uur in het appartement blijven. Super zo konden we op ons gemak inpakken en opruimen. Suze heeft nog een laatste duik in het zwembad genomen en voor de laatste keer naar het CDTC gelopen voor de uitgeprinte vliegtickets. Ja deze keer geen risico genomen en van te voren online ingecheckt. Om 13.00 uur was het echt tijd. De bus stond klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen eerst de koffers ingeleverd en daarna nog wat gegeten. Om 15.45 uur zouden we vliegen dus tot die tijd wachten en de laatste guldens op maken. De vliegreis terug is goed verlopen. Er is niemand geweest die echt geslapen heeft, maar we hebben ons prima vermaakt met films kijken, eten en dutten. Woensdagmorgen 6.35 uur zijn we weer geland op nederlandse bodem. Dan door de 100 % controle, koffers halen en na 4 keer de paspoorten te hebben laten zien stonden we om 8.00 uur buiten. De taxi stond klaar dus snel naar huis. In de taxi heeft Suze het opgegeven en is in slaap gevallen. Om 9.30 uur reden we weer onze vertrouwde straat in en waren we thuis. Opa en oma stonden ons op te wachten en hadden de koffie klaar. Suze liep gelijk door naar de bank om daar verder te slapen. We hebben echt weer een paar dagen nodig gehad om de jetlag te overwinnen.
Thuis zijn we aan de slag gegaan met het de tips die we hebben gekregen van therapeut Paul. Negatief gedrag negeren en niet reageren op steeds dezelfde vragen van Suze. Een hele klus maar echt al een paar keer gelukt. Je ziet dan ook wel dat ze op een gegeven moment stopt met haar gedrag al kan dat soms wel een uur duren. Vermoeiend, maar voldaan gevoel als het lukt. We zijn dus op de goede weg en aan ons nu om vol te houden. Ook het taalgebruik van Suze moeten we blijven stimuleren. Dus in hele zinnen praten. Voor Suze een omslag omdat ze thuis in eerste instantie weer verder gaat waar ze was gebleven voordat we gingen. En dan nog het haren kammen. Lizette heeft haar elke dag hoofdmassages gegeven om de gevoeligheid en de prikkels beter te verwerken. Tot nu toe gaat het haren kammen stukken beter. Ze accepteert het en zegt nog wel dat het pijn doet, maar het harde huilen wat ze voorheen deed hebben we niet meer gezien. Hopelijk blijft dit zo. Is toch een stuk gezelliger begin van de dag. Daarnaast zien we dat Suze in het algemeen relaxer en rustiger is. Al met al dus weer veel positieve resultaten door de dolfijntherapie.
Als laatste willen we toch nog een keer iedereen bedanken. Zowel stichting Tess, wachtlijstouders, familie, vrienden en kennissen. Zoals jullie kunnen lezen is het echt de moeite waard en weten we allemaal waar we het voor doen. BEDANKT!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten